Een spaarrekening? Nee bedankt, niet voor mij! Dat is – enigszins karikaturaal – een veelgehoorde reactie van Generatie Z, die grofweg bestaat uit jongeren geboren tussen 1995 en 2005-2010. Volgens een studie van de Universiteit Gent in opdracht van de bank Keytrade “waar oudere generaties vasthouden aan de zekerheid van een spaarrekening, streeft generatie Z bewust naar rendement via verschillende kanalen. [Zij] houdt gemiddeld slechts 11% van haar financiële vermogen op een spaarrekening, tegenover 18% voor de totale bevolking. Daarentegen belegt 30% van generatie Z in aandelen, tegenover 22% van de totale bevolking. Ze beleggen ook opvallend vaak in cryptovaluta (…)”.
Maar bovenal lijkt er een echte dynamiek te bestaan binnen deze generatie. Uit een onderzoek dat in 2024 werd uitgevoerd voor Febelfin, de Belgische federatie van de financiële sector, blijkt dat enerzijds “47% van de Belgen nu in andere financiële producten dan spaarrekeningen belegt”. Dat is een stijging van 3 procentpunten op een jaar tijd. Maar uit de enquête onder 2019 Belgen tussen 16 en 79 jaar blijkt ook – en misschien wel vooral – dat “het aandeel jongeren (16-30 jaar) dat belegt ook stijgt, met een percentage dat van 24% in 2021 naar 37% vandaag is geklommen”. Kortom, er zijn steeds meer jonge beleggers en ze hebben steeds meer haast om hun kapitaal te laten groeien…
Geld verdienen, natuurlijk, maar wel zo snel mogelijk
Jongeren – althans degenen onder hen die geld te beleggen hebben – lijken dus een aanzienlijk hogere risicotolerantie te hebben dan vorige generaties. “Voor het opbouwen van hun vermogen”, benadrukt Morgan Libert, marketingdirecteur van Keytrade Bank, ”hebben ze inderdaad een fundamenteel andere visie. In hun ogen leveren traditionele spaarrekeningen een te laag rendement op, of een te traag rendement, of beide. Wat ze eigenlijk zoeken met beleggingen in aandelen of cryptovaluta’s, is een sneller rendement. Ze worden sterk beïnvloed door wat ze op sociale media zien, voorbeelden van sociaal succes, advies dat verschilt van dat van traditionele banken. Dat alles spreekt hen aan, stimuleert hen en zet hen ertoe aan anders te beleggen en iets meer risico te nemen”.
Of zelfs veel meer risico’s… Want, zoals de FSMA (Belgische Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten) op haar website aangeeft, “de handel in virtuele valuta onderhevig is aan aanzienlijke koersschommelingen, wat tot aanzienlijke financiële verliezen kan leiden”.
De website Wikifin.be, het financiële educatieprogramma van de FSMA, gaat hier dieper op in en verduidelijkt dat “het kopen van cryptovaluta’s tal van risico’s met zich meebrengt. U kunt uw geld verliezen: cryptovaluta’s zijn onderhevig aan extreme prijsschommelingen, omdat hun prijs vaak uitsluitend afhankelijk is van vraag en aanbod. De cryptovalutasector is het doelwit van talrijke pogingen tot fraude. (…) U kunt ook het slachtoffer worden van hacking: verschillende platforms zijn het doelwit geweest van cyberaanvallen. Veel particuliere beleggers hebben hun cryptovaluta verloren.”
En dan is er nog het gebrek aan transparantie, want, zo benadrukt Wikifin, “de prijsbepaling van cryptovaluta’s en de uitvoering van transacties zijn niet altijd transparant. Er is ook een risico op marktmanipulatie.” Dit alles lijkt de 18- tot 30-jarigen, die hopen snel te profiteren van een aanzienlijke stijging van de waarde van hun cryptovaluta’s, niet echt te verontrusten.
De strijd tussen langetermijn- en kortetermijnbeleggen
Alle serieuze professionals zeggen het: beleggen in aandelen moet een langetermijninvestering zijn met geld dat je in principe gedurende een lange periode kunt missen. En het is de moeite waard, want – zoals de (Franse) Autorité des marchés financiers aangeeft – “historisch gezien heeft een gediversifieerde belegging in aandelen over een periode van 15-20 jaar gemiddeld 5 tot 7% rendement per jaar opgeleverd. Soms is dat minder, soms meer. Alles hangt af van het moment van beleggen en verkopen en van de cycli van de aandelenmarkten. Maar op lange termijn leveren beleggingen in aandelen vaak een hoger rendement op dan gegarandeerde beleggingen.”
De AMF voegt daar echter drie voorwaarden aan toe om het spaargeld optimaal te laten renderen: 1. Het geïnvesteerde geld mag pas over vele jaren nodig zijn; 2. Men moet optimistisch zijn over de economische groei in de komende jaren; 3. Men moet goed diversifiëren en regelmatig beleggen.
Geduld is de beste vriend van de belegger, maar in werkelijkheid zijn maar weinig beleggers echt geduldig. Volgens het vakblad L’Investisseur “houden (Belgische) beleggers hun aandelen gemiddeld [een periode van] 1,5 tot 4 jaar”. Dat is eerder een korte of middellange termijn.
Zullen deze cijfers veranderen met de komst van een belasting op meerwaarden die door de huidige federale regering is beloofd? Misschien wel, want in dit stadium is in ieder geval “een vrijstelling van de belasting voorzien voor financiële activa die ononderbroken gedurende ten minste tien jaar in bezit zijn”. Zullen de betrokken beleggers hun financiële activa, met name aandelen, dan langer aanhouden om te profiteren van een gunstiger fiscale behandeling? Misschien wel… In ieder geval, als we de laatste ING-beleggersbarometer mogen geloven, “twee derde van de beleggers die denken dat ze door de vermogenswinstbelasting worden getroffen, van plan zijn hun beleggingsstrategie aan te passen om vermogenswinstbelasting te vermijden”.
